Polska choroba

Zabieram głos ponieważ mam wrażenie, że za chwilę ponownie obrazimy się na Rosję. Premier, genialnie wyczuwając nastroje społeczne (jak zwykle zresztą) przerywa urlop, a ze strony dziennikarzy, publicystów i niejednego polityka słychać pobrzmiewające antyrosyjsko wypowiedzi. Co na to „ulica”? Wiadomo: „Ruscy na nas wszystko zwalili”.

Mam wrażenie, że nie do końca zrozumieliśmy to, co się stało. We wczorajszym raporcie komisja taktownie pominęła błędy strony rosyjskiej. Ale czego się spodziewaliśmy?! Że uwypukli swoje mankamenty, a ukryje nasze? Chcieliśmy faktów? Oto mamy! MAK obnażył skandaliczną organizację i realizację przelotu. Po pierwsze, ze względu na pogodę samolot w ogóle nie powinien wystartować. Po drugie nie było żadnych planów awaryjnych (lądowanie na innym lotnisku). Po trzecie piloci popełniali oczywiste błędy. Kto z nas mając wiedzę o tym, że tak wygląda przygotowanie i obsługa lotu, wsiadłby do samolotu?

I do kogo w takiej sytuacji mamy mieć pretensje?

Słyszałem wypowiedź brata jednej z ofiar katastrowy. W emocjonalny sposób mówił, że przez Rosjan śmieje się z nas cała Europa. Czy na pewno przez Rosjan? To przez nich generał miał we krwi alkohol?!

Szczegóły nie są teraz już tak ważne. W świat poszedł prosty i atrakcyjny przekaz. Piloci byli pod presją dowódcy, a ten był pod wpływem alkoholu. Trzeba czegoś więcej?

Taka pompa! Uroczystość iście propagandowa. Etos, patos i celebra. Cześć polskim oficerom pomordowanym w Katyniu. A tymczasem jeden z kilku najważniejszych oficerów, lecąc na tę uroczystość, jest pod wpływem. Jeśli ta informacja jest prawdziwa (wolałbym żeby nie była!), to powinniśmy przemyśleć wiele rzeczy; nie tylko organizację lotów.

Zawsze jest ktoś winny. Niemcy, Żydzi, Sowieci… Wszyscy tylko nie my. Dlaczego? Bo tak jest łatwiej! Po co naprawiać to co złe, po co ponosić trud. A przecież i konsekwencje powinny być. Ktoś powinien się przyznać i wziąć odpowiedzialność za wręcz nieprawdopodobnie skandaliczny stan. Już nie tylko samej organizacji lotu, ale też braków w szkoleniu, „elitarności” elitarnej jednostki, rezygnacji z liderów, itd…

Oczywiście, wiadomo, że były błędy, braki i niedociągnięcia po stronie rosyjskiej. Ale, po pierwsze, czy nigdy wcześniej nie leciał tam polski samolot? Nie było wiadomo jak się tam pracuje i jak beznadziejne jest to lotnisko? A po drugie, Rosjan nie zmienimy; siebie możemy.

Pytanie, w co pójdzie teraz nasza energia? W pisanie uwag do uwag? W dociekanie, drążenie, obalanie argumentów drugiej strony czy w wysiłek naprawy tego, co u nas źle działa?

Społeczeństwo ma być dumne! Z tego, że mamy najlepszych pilotów, najlepszych żołnierzy i najlepszych generałów… Bez względu na fakty! Tak wygląda nasz duma narodowa. Taka polityka we wrześniu 1939 roku doprowadziła Polskę do tragedii liczonej w milionach ofiar. Niech się ktoś wreszcie opamięta! Skończmy z tymi romantycznymi uniesieniami. Niestety, nie będzie to takie proste. Bo do tego potrzebni są odważni politycy.

Pisząc „polska choroba” mam na myśli naszą chorobę. Nas, ludzi wychowanych na takich, a nie innych lekturach, filmach i lekcjach historii. Widzę symptomy również u siebie. Szczególnie wtedy, gdy podróżuję, gdy zderzam się z odmiennymi stylami patrzenia na siebie i świat. Niebawem znowu lecę (Indie, Nepal). Porozmawiam z miejscowymi. Dowiem się co zapamiętali z przekazów o katastrofie pod Smoleńskiem, ale obawiam się, że nie będą to miłe dla nas rzeczy.

Zobacz też: Moje spotkanie z prezydentem Kaczyńskim